Nou ik kon mijn lol weer op gisteren.
Al een tijdje deed onze mediabox van U.P.C. het niet. Kregen steeds het bericht : Geen signaal, controleer kabelaansluiting.
Nou dat had Wilbur al een aantal keren gedaan, maar alles zat zoals het hoorde. Belde met U.P.C. en kreeg weer te horen dat het aan de startkabel zou liggen en indien dat het geval was en er zou een monteur komen, dan moesten wij de voorrijkosten betalen.
Enfin Wilbur een startkabel van iemand anders (één die het bij hen thuis wel deed) uitgeprobeerd, nog steeds signaal verlies. Afspraak met een monteur gemaakt. Die zou dus gisteren komen tussen 11.00 en  13:00 uur. Nou je voelt hem al met je klompen aan, die kwam dus niet. Om kwart over één vond ik dat we moesten bellen, maar Wil wachtte tot half twee.  Ze zouden ons terug bellen over de stand van zaken. In de tussentijd gingen Wil en ik (met telefoon) naar zolder omdat de droger rare geluiden maakte. Toen we een kwartiertje later beneden kwamen lag er een briefje van de monteur op de mat.  Nou weet ik niet wat de brave man gedaan heeft, maar onze klepper gaat je door merg en been, wist zeker niet waar de klepper hing.
Vervolgens belde Wil met U.P.C. die zeiden dat we contact op moesten nemen met  Guidion, het bedrijf dat de monteurs leverde.
Nou vond ik Wilbur veel te lief door de telefoon en ik begon er weer schoon genoeg van te krijgen.   Dat is best wel weer grappig want op het werk kreeg ik eens te horen van de super vieze (visie), dat ik veel te lief deed. Nou laat ik één ding vertellen, kom me niet te na, dan blijft er van dat "lieve" niet veel meer over.
Eerst beleeft het verhaal aan (meneer) Gideon vertelt. Die verwees mij naar U.P.C., die maar weer teruggebeld. Nou je kent dat wel, eerst moet je van alles intikken en naar temerige muziek luisteren voor je iemand aan de lijn krijgt. Al met al kwam het er op neer dat voor een nieuwe afspraak U.P.C. mij verwees naar Gideon en die weer andersom.  Kortom "spekkie voor het bekkie voor Joepie van het Hekkie" zullen we maar zeggen.
Toen mijn geduld echt ten einde was, besloot U.P.C.  om mij tegemoet te komen (lachen whà). Ze zouden mij binnen vierentwintig uur terug bellen voor een nieuwe afspraak. Na dat van het kastje naar de muur gestuur was ik het meer dan zat.
: "Meneer ik heb u nu toch aan de lijn laten we nu meteen een afspraak maken"zei ik hoogst geïrriteerd.    O wonder dat lukte.        
De afspraak staat voor komende woensdag.      Maar of ze komen en hoe, wat, wanneer??
We zien het wel weer.
                                    Word vervolgt........