De huilende druif en de jonge wilde duif.

Eergisteren onze druif opgebonden zodat hij mooi onder het afdakje door loopt.

Nu we de klimop weg hebben gedaan is het toch wel erg kaal, dus hoopte ik dat de druif dat een beetje zou compenseren. Maar helaas heb ik een tak een klein beetje verbogen, het gevolg was dat de druif ging druppen. Eerst dacht ik dat het wel over zou gaan. Uiteindelijk bleek het een enorme huilpartij te worden. Dikke druppels vielen achter elkaar op de grond.

Hier zie je de druppel hangen.

Wilbur kwam op het idee om er wondspray er op te doen. Vond het zelf wel een beetje naar idee om een plastiek laagje over een plant heen te sproeien, maar we moesten wat. Inmiddels ontstond er al een plas onder de plant.

Wilbur die zich normaal nooit met de tuin bemoeit wilde maar blijven spuiten met die wondspray. Heb toen de spray verstopt omdat het mij te gortig werd. Zie de druif een beetje als de mijne, was net zo blij dat ie gewoon ging groeien en dat ik hem niet dood gesnoeid had. In het begin leek het sprayen te helpen, maar even later huilde de druif er weer op los.

Ben op het net gaan zoeken eerst onder de term "huilende druif". Ha, er zijn meer gekke mensen die het zo noemen, dat is weer een troost.Grappig een meneer had tegen zijn druif gepraat en noemde zichzelf de "druivenfluisteraar". Sommige mensen beweren dat de druif per definitie dood zal gaan, andere denken dat ie nog een kans heeft.

Heb vervolgens druiven mest gekocht, mede omdat ik er nog een paar in de tuin heb staan. Een tip van een kennis was om er een blaadje strak omheen te binden. Dus dat eerst geprobeert. Had ook geen nut, de tranen bleven stromen. Toen ik onder mijn druif zat te zonnen druppelde de tranen op mijn arm. Komt Wy met een vriendin langs, vragen ze of ik het geproeft heb, de gekken. Omdat ik vegetarisch ben denken ze dat ik alles wat maar naar planten riekt tot mij neem.Moest er wel om lachen.

Wilbur opperde dat ik hem in moest tapen met grijze tape. Hoe raar ik het ook vond, heb het toch maar gedaan. Eerst watjes eronder en toen strak ingetaped.

Tja een raar gezicht, maar je moet toch wat.
Vanmorgen bleek de druif nog steeds te huilen, ga straks even naar het plantencentrum om te vragen of ze er eventueel wat voor hebben. In eerste instantie wilde ik dat niet omdat alles zo duur is. Misschien dat de mensenwondspray net zo werkt als datgene wat ze me dan willen verkopen. Maar ik wil mijn druif zo graag houden.......

Terwijl we in de namiddag rustig in ons tuintje zaten vloog er opeens een jonge duif op ons schuurtje. Dat was zo'n lief gezicht. Hij zat daar rustig uit te rusten. Zijn ouders scheerden over ons tuintje, dat was wel even eng. Toen ie uitgerust was vloog hij opeens weer op.