de bunker

Zo, heb weer even orde geschapen in de rommel die ik op dit weblog had gezet.M.a.w. heel veel er af gehaalt, zodat het minder lang duurt bij het opstarten.

Ben even een videootje aan het opladen, maar dat duurt zo lang. Ik weet dat ik dan tegelijk bij dat bericht iets kan tikken, maar wil eerst zien of dat filmpje er daadwerkelijk op komt. Anders zit ik van alles te tikken voor Jan met de korte achternaam.

Deze week hebben ze eindlijk het gat achter het huis gedicht en het "Huis" oftewel, zoals wij het het afgelopen half jaar noemden "de bunker" geplaatst. Al met al ziet het er netjes uit. Maar iedereen kan zich voorstellen dat je zo'n gebouw niet direkt achter je schutting wilt hebben.

Je kunt aan die bestelwagen en het mannetje op het dak de afmetingen zien.

Het gebouw had dus ruim boven onze schutting uitgestoken. Wij ons maar netjes aan de regels gehouden en toen we hier kwamen wonen een schuurtje gebouwd, die niet boven de schutting uitsteekt. Zodat onze oudste zoon , van inmiddels 1.94 m. ,regelmatig zijn hoofd stoot als hij zijn fiets uit het schuurtje wil halen. Maar enfin de ergste strijd is nu wel achter de rug en het gebouw is een voldwongen feit.

Nu maar hopen dat ze het, zoals belooft, laten begroeien. Niet dat ik het er nu lelijk uit vind zien, maar zie al kinderen met ballen er tegen aan gooien. Heb niets tegen spelende kinderen, maar dat lijkt me wel een erge herrie worden (echoën)

Gelukkig hebben ze de doelen laten staan. Wat hebben onze kinderen daar vaak gespeelt.Hoop dat de kinderen uit de buurt er nog veel aan zullen hebben.

lang leve de bouwvakkers

Deze video is niet van een erg goede geluidskwaliteit en geeft jammer genoeg niet goed de herrie door.

Moest wel lachen, toen Shèr uiteindelijk uit bed kwam vertelde ze:"Mam, ik droomde dat ze een kermis bij ons in de straat aan het bouwen waren".Ze had het geluid dus verwerkt in haar droom.

De bouwvakkers waren trouwens erg aardig. Toen ik van de week op de fiets naar huis ging legde één van hen een plank voor deze oude vrouw recht en zorgde dat ik er langs kon. Gisterochtend merkte ik tot mijn schrik dat de kliko weg was, die eerst nog een stukje verderop had gestaan. Met mijn vette piekharen, rode bouse vol verfvlekken en geiten wollen sokken, ging ik op onderzoek uit. Voor het huis stonden een paar bouwvakkers, dus vroeg ik of ik hen wat mocht vragen. Waarop één van hen mij verbijsterd aan keek en antwoorde:"Mevrouwtje, je mag alless aan me vroagen als het maar niet me portemenee iss". Maar gelukkig zag ik al snel dat onze kliko bij de buren voor de deur stond.

Toen ik weer naar binnen ging merkte ik pas hoe raar ik er uitgezien moest hebben. Vroeger had ik een hekel aan bouwvakkers. Ging zelfs wel eens een straatje voor ze om. Had echt zo'n hekel aan hun gejoel en smerige praatjes. Ik had het daarover met Shèr, die natuurlijk nog steeds in die fase zit. Ze vind het ook vreemd en dat ze zelfs naar Djin roepen,vind ze helemaal raar. Ze hebben niets beters te doen en het is ,naast de eeuwige radio die ze altijd bij zich hebben ,hun enige verzetje.Maar goed echt begrijpen doen we het niet.

Nu zeg ik leve mijn leeftijd en leve de bouwvakkers. Heb ze namelijk keihard zien werken en het is hun gelukt om de straat in twee dagen weer bewandelbaar te krijgen.