Marjolein's uitspraken.

Zie vegetarisme als een vorm van beschaving.

Jonge merel.

Jonge merel.
Een grappig eigenwijs mereltje, net uit zijn nest in ons tuintje.

maandag 27 juli 2009

Parijs 17

Hier Shèr en Djin voor de verlichtte Eiffel toren.Djindjee in haar nieuwe t shirt. "I love Paris", nou "moi aussi "mijn lieve schat.
Het is een heel mooi gezicht als 's avonds alle lichtjes gaan knipperen. Er liepen heel veel donkere mannen die een soort van armbandjes van touw verkochten. Soms waren ze wel enigzins opdringerig. Dus sommeerde ik de meisjes om telkens hard : "Non" te zeggen, zodat ze direct wisten waar ze aan toe waren.Wel erg sneu allemaal, want die mensen doen dat ook uit pure nood. Maar goed, het waren er zoveel, die kun je toch niet allemaal helpen.

Parijs 16.

Deze mevrouw kwamen wij tegen in het metro station. Zij droeg haar kindje op haar rug.Nou zie je dat natuurlijk wel eens vaker. Maar het grappige in dit geval was, dat zij haar zoontje uit de doek haalde. Ze stond op dat moment aan de overkant van het perron, zo konden wij het dus goed volgen. We stonden echt verbaasd te kijken toen er een kindje van een jaar of drie uit haar doek kwam. Het eerste wat ik dacht was "arme rug van mamma".
Wel een heel mooi gezicht, die fleurige kleding en die fleurige draagdoek.

Parijs 15

Hier Djindjee op een van de vele bruggen, flesje Romy bij de hand.
We hebben die dag flink wat afgelopen en bekeken. In de buurt van ons hotel, had ik een pizzeria
gezien. Het leek mij dat het daar goedkoper zou zijn dan in het centrum. Dus hebben we daar gegeten. Er stond een flesje met azijn/olie en allerlei kruiden op tafel. Dat spul , was lekker joh, heel heet, maar daar hou ik wel van. Door dat goedje at ik zelfs mijn korsten op, die laat ik normaliter altijd liggen. Ik moedigde Djin aan om het ook te proeven. Nou je raad het al, ik kwam niet meer bij, toen ik haar gezicht zag toen ze een heel klein hapje nam.
We deden nog een spelletje "black magic", omdat de meisjes vergeten waren hoe het in elkaar zat. Pas toen ik zei,dat ze moesten denken aan "hoe we het noemden", hadden ze het weer door.
Na het eten, het was inmiddels al donker, gingen we nogmaals naar de Eiffel toren. Shèr wilde graag de lichtjes zien. Nou dat was inderdaad een schitterend gezicht. Vooral toen zo rond een uur of tien, alle lichtjes van de toren gingen knipperen.