Krakkemikkige Knie.

Afgelopen maandag naar de orthopeed geweest.Iedereen weet wel zo ongeveer hoe het er in het ziekenhuis aan toe gaat.
Was wel grappig een co.assistent hielp mij. Moest meteen aan een van Wy zijn vrienden denken.Zo'n jong ventje. Eigenlijk kon hij weinig ontdekken. Toen ik op de behandel tafel lag ging hij op mijn voet zitten, mijn benen waren gestrekt. Gelukkig was het een licht mannetje,anders had ik wel anders gepiept. Hij vond het allemaal wel mee vallen, omdat mijn benen toch nog bijna voor 100 graden gestrekt konden worden, tenminste als hij er op duwde.
Vervolgens zei hij:"Nu ga ik u even plagen". Hij duwde mijn been in een bepaalde stand, ik riep: "Au" en wilde hem bijna weg duwen, zwaaide al met mijn armen. Gelukkig hield hij toen op, anders had ik hem een ros verkocht (dat laatste heet een grapje).

Natuurlijk weet ik niet hoe het gevoeld zou hebben als hij dat zelfde bij mijn andere been zou hebben gedaan.

Vervolgens röntgen foto's gemaakt, waarop niets te zien was. Ja een beetje slijtage van de knie, maar dat mocht geen naam hebben. Uiteindelijk moest de orthopeed zelf
maar even kijken. Was wel blij dat hij niet op mijn voet ging zitten (was namelijk iets meer uit de kluiten gewassen).
Hij wierp een vluchtig blik op de foto's, bekeek mijn been, vroeg of ik de laatste tijd was afgevallen (? ik weeg al 20 jaar ongeveer het zelfde), vroeg waar ik de pijn voelde. Toen ik het aanwees zei hij " Toch zeker en ........ versie moeilijk " tegen de co.
Maar sorry, ik versta geen Latijn.
Melde mij dat er een M.R I scan gemaakt moest worden en dat de co. het verder wel uit zou leggen. Verwijderde zich met de woorden : "tot ziens" (wat ik niet hoop) en weg was tie.

Cootje legde ons uit dat er dan meer te zien was dan botten alleen. Dus oké de huisarts dacht aan een scheurtje in de miniscus, dat houden we dan voorlopig maar aan.
Verder vertelde hij dat het wel drie weken zou duren , i.v.m wacht tijd, voor dat de scan gemaakt zou kunnen worden. Dat was vrij vlot vond hij, want waar hij eerst had gewerkt waren de wacht tijden wel drie maanden. Zo babbelden we nog een beetje door.
Overigens was ik erg blij met cootje, omdat als hij nog niet aangesteld was , ik nog de hele mei maand had moeten wachten voor een afspraak bij de orthopeed.

Snel nog even gevraagd of ik de knie nu wel of niet mag belasten.Mag hem dus belasten zoveel als ik kan, pijn geeft wel aan in hoeverre. Dit aangezien er geen vocht in mijn knie zit.
Met dit antwoord ben ik erg blij. De pijn maakte mij namelijk erg angstig. Je hebt het gevoel alsof je de hele boel kapot maakt als je er niet naar luisterd. Misschien ben ik wel een aanstellerige angsthaas.
Heb altijd geleerd dat pijn een functie heeft. Een waarschuwing voor je lichaam, van "pas op!".

Maar door mijn idiote loopgedrag kreeg ik ook al last van mijn andere been. Nou dan ben je nog verder van huis. Bij de afspraken balie bleek het 6 weken te duren eer er een scan gemaakt kan worden. Nou het zal mijn tijd wel duren. Overal heb ik gelezen dat zo'n scheurtje vaak ook nog uit zichzelf kan genezen. Daar is mijn hoop nu op gevestigd.

Toch was het al met al een geruststelling dat er even naar gekeken is. Probeer nu zo normaal mogelijk te lopen. Af en toe hoor ik wat kraken, maar ach.

Dit waren voorlopig de laatste woorden over mijn krakkemikkige knie.