Herfstvakantie.

Al lang geleden aan Djin belooft om in de herfstvakantie met haar een bioscoopje te pikken. Vandaag was het zo ver, met de beide meisjes naar de film  "Live as we kwnow it" gegaan. (de laatste film in de bios die ik zelf gezien heb dateerde van zo'n vijf jaar terug, traktatie van zus).
De drukte viel mee en we hadden een aardige plaats bemachtigd.
Er zat niemand voor ons, vrij uitzicht zullen we maar zeggen.
Maar het geluid  stond, zoals altijd naar mijn mening, vrij hard.
Het was een aardige film. Djin vroeg na afloop wat ik er van vond.
Mijn antwoord was "zoet".
Terwijl we later die avond een aantal bord spelletjes aan tafel deden, zong ik het liedje "Hey that's no way to say goodbey".
Gek hè, maar dat liedje roerde mij tijdens de film.
Een beetje jeugdsentiment, ik kende het liedje van Leonard Cohen, in de film  werd het volgens mij gezongen door  Roberta Flack.
De meisjes herkenden niet dat het in de film was gezongen, maar zieden dat het aan mijn manier van zingen lag.
Ik denk het ook.
Maar mijn slotsom is dat ik niet zo virtueel ben ingesteld.