Herfst zaden en noten.

Hier mijn buit uit het bos. Op een mooie oude taartschaal van mijn moeder heb ik mijn buit uitgestald. Vandaag schijnt de zon en het is windstil, niets doet momenteel aan de herfst meer denken. Ik denk dat ik maar eens naar buiten ga om te genieten van de laatste zonnenstralen.

Vlinders 4

Schattig hè, die blauwe druifjes, de achterste gaan al krenten, toch laat ik ze nog even hangen, want het staat zo gezellig.Elke morgen als ik opsta maak ik een rondje door mijn kleine tuintje om vervolgens een paar druifjes te eten.

Afgelopen vrijdag kwam Wy met zijn vriendin thuis van college, met een cadeautje voor mij.
Ze hadden namelijk een dode vlinder gevonden. Wat lief dat ze hem voor mij hadden bewaard. Toen ik hem van Wy over wilde nemen viel hij op de grond. Het leek wel alsof hij nog leefde. De vlinder was in een rare positie gestorven, want zijn vleugels zaten dicht geklapt.Als je ze heel voorzichtig uit elkaar haalde, klapten ze vanzelf weer dicht. Maar hij zag er heel mooi uit, dus kreeg een plaatsje in mijn botervlootje. Wy zijn vriendin zal wel gedacht hebben, wat een wonderlijke moeder.

Mijn vlootje word nu echt wel iets te vol, denk dat ik er een andere oplossing voor moet verzinnen. Wacht eens, ik heb een idee, ik heb nog wel een kaasstolp gevuld met schelpen.

Schelpen eruit en vlinders erin dan maar.

Zeg mevrouw mag ik u iets vragen :" Spaart u nog meer rariteiten"?

Alweer bijna herfst.

Gistermiddag zijn we weer eens naar het bos gegaan. Gelukkig wilden de meisjes ook mee, trouwens het was Djin haar idee. Wy bleef thuis en zat met zijn vriendin op zijn kamer. Trouwens die krijg je zo ie zo met geen stok meer mee.Was allang blij dat Shèr er ook op uit wilde.

Het was heerlijk om de oude vertrouwde bosgeuren weer eens op te snuiven.We gingen ditmaal in de Hooge Vuursche wandelen. Normaliter doen we dat in de Lage, maar ik wilde eens wat anders.

Er waren zelfs alweer paddenstoelen. Op deze boom zaten een aantal fraaie exemplaren.

Deze tak was echt niet bezweken onder het gewicht van onze meisjes.

Hij hing al zo, voordat zij er aan gingen hangen.

De meisjes werden een beetje ballorig van de buitenlucht.

Djin kwam met veel lawaai met deze grote tak op ons afgerend.

Shèr probeerde Djin te steken.

Hier wilden ze voor standbeeld spelen. Toen de kinderen klein waren gingen we bijna ieder weekend naar het bos. Dan kregen ze rubber laarsjes aan en als het regende een regenjas. Zo'n lief gezicht was dat.Deze boswandelingen maakten we al vanaf de eerste week van hun geboorte. Op de terug weg vielen ze dan geheid in slaap.

Hee, de meisjes kunnen ook rustig wandelen zonder te dollen. Op de heenweg wilden ze steeds verder het bos in, maar Wilbur waarschuwde hen al dat we dat hele eind ook weer terug moesten lopen. Jullie weten allemaal wel wat er gebeurd als je Wilbur een andere route laat nemen, dan is ie namelijk nooit korter. Des al niet te min, lieten we hem maar de terug weg uitstippelen. Zelf was ik allang totaal gedesoriënteerd door al die bomen.

Het vrolijke tweetal wilde ook nog een keer al schowende op de foto.

Dag mooi bos, bedankt voor al je gulle gaven. Daar maak ik een mooi herfststukje van. In november komen we vast terug (als het een keer gestormd heeft) om mooie kerst takken van de grond te rapen.Nu komt er opeens weer een herinnering boven.

Toen Wy en Shèr klein waren (Djin bestond nog niet), gingen we ook een keer kersttakken rapen in het bos. Zorgvuldig legden wij de takken achterin de kleine laadbak van onze blauwe corsa.
Daaronder hadden wij een zeil gelegd. Toen we bijna thuis waren begonnen Wy en Shèr te gillen. Mijn God, ik heb nog nooit zo gelachen. Er waren namelijk allerlei (bos)beestjes uit de takken geklommen die zich langzaam door de auto bewogen. Wy wilde uit de auto, het liefst direct, misschien een beetje gemeen, maar de tranen biggelden over mijn wangen van het lachen.

Trouwens wat hadden we kunnen doen, we konden moeilijk de hele lading op straat kieperen.

De volgende dag, het vroor die dag -7 graden, heb ik er in de kou onze pergola mee versierd.Alleen was ik even vergeten dat Sinterklaas, die nog bij ons op bezoek zou komen , een mijter droeg. De oude man was niet blij met mijn versierde erenboog. Hij kon nog maar net zijn mijter op zijn hoofd vast houden, dus leedt niet echt gezichtverlies.

Sponge Bob.

SpongeBob zal toch nog wel leven?
Nee ik bedoel niet die SpongeBob met zijn Square Pants. Maar onze overbuurman. En nee, het is niet gemeen bedoelt, de goede man lijkt niet eens op SpongeBob. Wel keek hij er in het verleden vaak naar.Zat uitgebreidt in zijn fauteuil voor het raam t.v. te kijken. Dus hebben buurmeisjes hem die naam gegeven en hebben wij het overgenomen.
Maar nu zitten zijn gordijnen al een week dicht en begin ik mij zorgen te maken.
Hij woont alleen. Maar goed ik kan moeilijk aanbellen om te vragen of hij nog leeft.Waar bemoei ik me eigenlijk mee. Maar ik kan de gedachten niet verdragen dat er tegen over mij iemand woont die misschien ziek is of erger.
Ach wie weet gaan morgen opeens zijn gordijntjes weer open.

Toevoeging: We zijn nu anderhalve week verder, gisteren gingen gelukkig zijn gordijntjes weer open.