Nu heb ik zelf niets met circussen,omdat ik dat geknoei met beesten maar niets vind.Het zelfde heb ik met dierentuinen, het liefst ga ik daar niet heen. Tegenwoordig kun je alle natuur in je huiskamer halen via tv/internet. Iedereen roept dan dat het in het echt toch anders is.
Dan roep ik terug dat zij geen fantasie hebben. Buiten dat het lijkt me trouwens ook heel eng om midden in de rimboe te zitten.


Ander onderwerp, maar hier aan verwant, zelf zal ik nooit begrijpen waarom mensen naar griezelfilms kijken.De meest vreselijke dingen zie je daarin voorbij komen.Ik snap daar werkelijk de leut niet van. Onze oudste moet vreselijk lachen als ik "A"en "Oei" roep, omdat ik per ongeluk een stukje met hen mee kijk. Onze jongste die ik heel lang heb kunnen behoeden voor het kijken naar enge thrillers, is nu helaas ook helemaal om. Maar zij zegt dat ze zichzelf dan steeds voor houdt dat het "niet echt" is. Nou dan snap ik het al helemaal niet meer. Waarom zou je dan kijken? Ik krijg van dat kijken hartkloppingen en zweet in mijn handen. Dat is niet iets waar ik op zit te wachten.


Olifantjes stonden ook op het terrein.


Toen madam giraf maar van de zijkant gefotografeerd.
Terwijl ik hier zo zit te tikken viel er net een pakje door onze brievenbus.Nieuwsgierig als ik ben meteen gaan kijken. Bleek een soort gitaarcursus te zijn met cd's erbij.
Verder niets, geen afzender, geen briefje, geen rekening. Nou daar gaat mijn fantasie. Zou het van mijn oude vriend zijn , met wie ik pas geleden heb gechat? Die had het namelijk over zo'n cursus en dat ie die wel uit wilde lenen. Maar die zou vast wel hebben aangebeld voor een bakske koffie. Of zou het van de buurman zijn, die ook al meerdere malen aangeboden heeft om de kids wat gitaaronderricht te geven? Of is het gewoon van een van Wy zijn vrienden? Wetende dat zij weer met hun band, genaamd "de vreselijke jongens" bezig zijn.
Wat nog vreemder is, is dat de telefoon net ging, maar toen ik opnam er niemand was.
Zie je wel, je kunt gewoon thuis blijven en er gebeurd van alles. Eigenlijk wilde ik deze ochtend even langs het plantencentrum, maar de jongste is haar schooltas vergeten. Vraag me niet hoe dat kan gebeuren. Zij loopt net als haar moeder te veel met haar hoofd in de wolken. Wel had ze haar eeuwige m.p.3 mee. Nu kan ze dus elk moment thuis komen. Ze heeft geen eten en drinken bij zich, snap er dan ook niets van dat ze er nog steeds niet is.
Word vervolgd.