Walnoten.

Achter ons huis staan op het speelveldje een paar walnotenbomen. Ieder jaar opnieuw genieten mensen uit de wijde omgeving hiervan. De walnoten beginnen nu al langzaam naar beneden te vallen, sommigen nog in de schil, andere netjes in de dop. Voor de schil moet je oppassen want die kan lelijk afgeven. Een paar jaar terug heb ik drie weken met groene handen gelopen, omdat ik zo nodig met blote handen de noten van de schil moest ontdoen. Denk dat ik dit jaar maar latex handschoenen aan doe.

Hier naast zie je (als je heel goed kijkt ) wat walnoten hangen. Het is heel grappig om te zien wie er allemaal komen rapen. Sommige mensen komen ieder jaar terug. Zoals het magere buitenlandse mannetje, die iedere morgen zijn fiets tegen de boom aanzet en dan gaat zoeken. Als ik de kids er achter uit laat, knik ik hem maar eens vriendelijk toe. Vrouwen met en zonder hoofddoek lopen minuten lang gebogen over het veld.

Ook ik zei de gek, vind het heel leuk om te rapen. Het is bijna net als schelpen zoeken op het strand. Er moeten er niet te veel liggen, maar ook niet te weinig.Zodat je kunt roepen: "Ja, ik heb er weer eentje".

Jammer dat we geen hazelnotenboom achter het huis hebben staan, want daar ben ik gek op.Maar walnoten zijn ook best lekker. De meeste eet ik op , maar soms plak ik ze op een krans.

Een buurvrouw verderop maakt er walnotentaart van. Dat kan natuurlijk ook.

Hiernaast mijn buit tot nog toe.

Het Beatrixpark.

Na het eten wil Djin vaak nog een stukje wandelen. De laatste tijd doen we dat weer vaker. Dan stel ik wel als voorwaarde dat ze eerst even helpt de tafel af te ruimen.
Als we nog wat oud brood hebben gaan we de eendjes voeren.Tja, misschien is het raar, een dochter van 13 jaar gaat eendjes voeren met haar moeder van een halve eeuw. Maar wij genieten ervan en proberen altijd de underdog te voeren.


Het is ook zo leuk om dingen van jezelf in je eigen dochter terug te zien, als kind wilde ik ook altijd wandelen. In het donker is het eigenlijk nog leuker.
Met mijn moeder ging ik 's avonds altijd bij de mensen naar binnen gluren. Dat is een hele leuke hobby, soms doe je daardoor ook nog leuke ideeën op.Zo zag ik, toen ik nog maar net in Almere woonde, bij iemand een verhoogde vensterbank. Zodat je twee vensterbanken voor één raam hebt en meer planten kwijt kunt. Thuis aan Wilbur gevraagd om dat voor mij te realiseren. Gelukkig hij had nog wel een paar oude tafelpoten en planken zijn er genoeg te koop.


Dit maal gingen wij naar het Beatrixpark.





Djin wilde nog even op de kabelbaan.Als ik geen last van mijn knieën had gehad, had ik met haar meegedaan. Een paar jaar terug plaste mijn vriendin bijna in haar broek van het lachen, omdat ik op een kabelbaan ging die over het water heen liep. Het scheelde maar een haartje of ik was in het water beland. Tja, ik wilde zo graag met de kinderen meedoen, dat houd je jong zullen we maar zeggen.Natte voeten hield ik er wel aan over.

Mooi hè, het Beatrixpark bij avond.Het wordt ook weer steeds eerder donker. Maar ook dat geeft een apart sfeertje.

Gisteren middag kwam ik deze vlinder tegen in mijn tuintje.Ik weet het, deze soort verschijnt massaal, maar blijf het leuk vinden om ze van dichtbij te bestuderen.