VERMISSING......???

Zondag ochtend. Gelukkig er gaan geen wekkers af. Toch stap ik ook deze dag alweer rond acht uur uit mijn bed. Wetende dat ik toch niet meer zal kunnen slapen. In alle rust duik ik dan ook weer achter de p.c., kopje koffie er bij. Even het nieuws lezen, weers berichten in zien en een mailtje tikken. Het hele huis is nog in diepe rust. Niemand die mij stoort, heerlijk.

Maar terwijl ik het nieuws nog aan het lezen ben hoor ik buiten een paar meisjes praten. Ze praten op een toon zo als je overdag ook zou doen. Hebben niet in de gaten dat het zondag morgen is en de hele buurt heerlijk aan het uitslapen. "Ach" dacht ik "ze gaan zo wel weg".
Tot mijn ongenoegen gingen ze ook nog mobiel bellen.Goed, dat zou dan wel niet lang gaan duren, hoopte ik nog. Maar na het beëindigen van het gesprek gingen ze op nieuw bellen.
Toen toch maar eens mijn gordijntje opzij geschoven. Recht voor ons huis stonden twee meisjes met hun fietsen op het fietspad, ze waren nog steeds druk in gesprek en hadden niet in de gaten dat ik hen even zat te begluren.

Ben maar weer achter de p.c. gedoken. Tja, wat kon ik doen. Zou het ook een beetje flauw vinden om hen weg te sturen. Mobiel bellen is immers niet verboden. Inmiddels had ik alleen begrepen dat ze op zoek waren naar een vriendin. Voor de rest probeerde ik mij op het nieuws te concentreren. Het duurde en het duurde maar. Was een beetje bang dat het hele gezin binnen afzienbare tijd verontwaardigd achter mij zou staan. Besloot toen maar om mijn raam wijd open te gooien en naar hen te gaan kijken, misschien fietsten ze dan door. Als ze brutaal zouden worden , zou ik hen vragen om stiller te zijn.

Het ene meisje had mij al snel in de gaten en keek verwonderd omhoog, om vervolgens snel haar gezicht weg te draaien. Even later keek het andere meisje (die nog steeds aan het bellen was) op. Ze beëindigde haar gesprek, keek weer omhoog en vroeg met luidde stem: "Mevrouw, mag ik u wat vragen"?
Het eerste wat ik deed was mijn vinger op mijn lippen leggen om hen te gebaren rustiger te praten. Dat werd direct als zeer negatief ervaren, ze wilden onmiddellijk op hun fietsen springen. Dus fluisterde ik snel :"Je mag je vraag wel stellen".
Op een iets rustiger toon vroeg het meisje mij of ik gisteravond een blond meisje langs had zien lopen. ( nou ,ik zie dagelijks niets anders want ik heb twee blonde dochters).
Toen ik ,in gedachten verzonken , nee schudde , maakten ze zich meteen uit de voeten. Sprongen op hun fietsen en weg waren zij. Mij met schuldgevoelens en een op hol geslagen fantasie achter latende.

Als zij zich niet zo snel uit de voeten hadden gemaakt had ik er meer over willen weten, in de hoop dat ik hen eventueel zou kunnen helpen. Dan hadden ze later, als iedereen uitgeslapen was, terug kunnen komen, want misschien heeft iemand anders uit ons gezin iets gezien. We zouden zelfs een buurtonderzoek kunnen starten.
Geschrokken als ik was dat het niet om een afspraak voor die morgen ging.Iets wat ik in eerste instantie vermoede. Tja, weer wat geleerd. Nooit te snel conclusies trekken. Dat moet ik nu ook doen met mijn op hol geslagen fantasie.
Hoop dat ik hiervan nooit meer iets hoor, want dan betekent het niets meer en minder dan dat ze alleen op zoek waren naar hun vriendin.