Apart.

Op het werk de veersprong geoefend, thuis zijn de meisjes druk met de eisprong. Toen ik ze dat lachende meedeelde ,antwoordde Djin zuur: "Mama is de enige die er om kan lachen".  Dat is waar, ik lach het hardst om mijn eigen grapjes.

Gisteren naar de oogarts geweest, de opticien had rare pigmentvlekken in mijn oog gezien. Een paar jaar eerder was mij door een andere opticien al verteld dat ik waarschijnlijk staar zou krijgen. Ook een andere (beginnende) opticien zag de rare vlekjes en vond het heel apart, ze had geen idee wat het was en had het nog nooit eerder gezien.

Vervolgens bevond ik mij gisterochtend in de wachtkamer bij de oogarts. Het enige wat er door mij heen ging was: "Help, ik hoor hier niet". De wachtkamer zat vol ouderen, gemiddelde leeftijd zo'n tachtig jaar. Er tussen door een paar hele kleine kinderen. Mijn moeder kreeg toen ze tegen de tachtig liep ook staar. Al ben ik al wat ouder, hier voor voel ik mij nog te jong.
Mijn ogen werden eerst door een assistente ingedruppeld met blauwe vloeistof. Vervolgens mocht ik weer in de wachtkamer zitten, daarna werden mijn ogen door de oogarts ingedruppeld met gele vloeistof. Wat een kleuren festijn.
De oogarts bekeek mijn ogen eens goed om vervolgens verrast tot de conclusie te komen dat er niets aan de hand was. : "Ik begrijp al wat ze bedoelen.......het is niets ernstig, u bent er mee geboren maar het is wel apart" zei zij.
Nou heb ik altijd al geweten dat ik apart was (ahum).Het had voor mijn zicht ook geen gevolg, het tastte niets aan of zo.
Opgelucht verliet ik het Flevoziekenhuis.