Marjolein's uitspraken.

Zie vegetarisme als een vorm van beschaving.

Jonge merel.

Jonge merel.
Een grappig eigenwijs mereltje, net uit zijn nest in ons tuintje.

donderdag 4 februari 2010

De laatste der mohicanen.

Afgelopen zondag trokken Wilbur en ik naar de stad. We wilden een huissleutel  voor Djin er bij laten maken.
Toen we langs de media markt kwamen , liepen we er  maar even naar binnen. Er was uitverkoop, als je nu iets kocht scheelde het je 19 % btw.
Eigenlijk wilden we kijken naar de prijs van een vaatwasser. Maar als eerste kwamen we langs de t.v.'s. We keken onze ogen weer uit. Zoveel moois was er te koop.De flatscreens vlogen als zoete broodjes de winkel uit. Welke t.v. zouden we zelf kiezen als het mogelijk was? We speelden even met de gedachten.
Hierna keken we boven bij de vaatwassers, de prijzen vielen ook niet echt mee. Tja, als je een kleintje wilde,dan ging het nog wel.Maar daar heb je weinig aan in een gezin van vijf personen.
Tenslotte toch weer even langs de t.v.'s gelopen. We hadden er voor ons zelf in gedachten al één uitgekozen.

Het gekke was dat we het er net een week te voren nog over hadden gehad. Wilbur zag wel iets in zo'n nieuwerwetse t.v., mij zelf deed het niet zoveel. Tenslotte kijk ik niet zoveel films en voor praatprogramma's heb je geen grote t.v. nodig.Niet dat ik het niet allemaal schitterend vind hoor, wat ze daar in die media markt verkopen. Als ik het geld had, dan hadden ze aan mij ook een goede klant, zie heel wat dingen waar ik blij mee zou kunnen zijn.Maar echt nodig heb je het niet.

We stonden een beetje te kijken en nog eens te vergelijken.Hoe raar opeens nam ik het initiatief, misschien konden we het van mijn geld doen. Alhoewel....mijn geld? Het was mijn bedoeling om voor een vaatwasser te sparen en ook nog voor een vliegreisje voor de meisjes (Shèr wil tenslotte stewardes worden en dan moet je toch echt vliegen).Eigenlijk als grapje zeiden we tegen elkaar: "Pak jij die kant van de doos (die met toestel al klaar stond) dan pak ik de andere kant". Nou, ik kan je dit vertellen, Wilbur wist niet hoe snel hij met de doos moest lopen. Terwijl we liepen was ik nog in mijn binnenste aan het twijfelen. Maar goed als je eenmaal met een zware doos dwars door een winkel aan het sjouwen bent en je hebt een besluit genomen, dan kan/wil je ook niet meer terug. Ach, heel soms ben ik wel lief, zullen we maar zeggen.

De doos was wel erg zwaar en ik kon maar met één arm sjouwen, want in mijn linker bovenarm zit een spier in de knoop. Dus opperde ik dat we hem achter zouden laten, en dat Wilbur hem met de auto op zou halen. Maar vanwege het weer (gladheid) wilde hij dat niet. In de winkel schoven we de doos over het tapijt naar de kassa. Die afstand was al niet mals. Dus stelde ik voor om onze sterke zoon te bellen. Gelukkig was hij bereid om te helpen sjouwen. Hij schudde meewarig zijn hoofd toen hij ons met de grote doos in de winkel zag staan (die rare ouders toch).
Binnen een kwartier hadden de heren het klusje geklaard en stonden we voor ons huis ,als ik het had moeten doen hadden we er vast een paar uur over gedaan.
Wy zei tegen de meisjes dat we een nieuwe t.v. hadden gekocht. Ze dachten dat het weer een één of ander tweedehands toestel was en waren verwonderd en blij verrast toen ze de grote doos zagen.
Terwijl Wilbur het toestel installeerde, waren de meisjes door het dolle heen en klommen in de nu lege doos. Waar ze gierend van de lach een tijdje lol in hadden, zal hun leeftijd hier maar niet vermelden.Vervolgens gingen ze natuurlijk film kijken.

Pas geleden werd er bij ons in de buurt ingebroken.Naar idee.
Wij hadden het  er thuis  over dat er bij ons toch eigenlijk niets te stelen valt. Onze t.v. , nou die zouden ze zeker niet mee nemen,veel en veel te zwaar en het zou de boeven niets opleveren. Nou ja, misschien als collector's item? Hoe durf ik dan nu op mijn blog te tikken dat wij hier een nieuwe flatscreen t.v. in huis hebben?
Heel simpel, beste heren boeven, u kunt het zelfde vinden bij de buren/overburen/familie aan beide  kanten etc.
Wij zijn tenslotte de laatste der mohicanen.........

Genoeg hierover, ik ga mij nu buigen over de immense afwas die beneden op mij wacht. Dit is geen grapje, mocht je dat soms denken, hij staat er echt. Enne...heb ik spijt? Nee hoor, (nog) niet.

1 opmerking:

  1. Gefeliciteerd met de Tv. Blij dat je weer iets geschreven hebt. Duurde lang dit keer. Ja, ja ik kijk vaak op je blog. Je mag zelf raden wie 'De Oude Garde' is.

    BeantwoordenVerwijderen