Afgelopen vrijdag een vreselijke avond op het werk gehad. Had het gevoel alsof ik er voor spek en bonen zat. Is ook wel een beetje mijn eigen schuld, heb me teveel afgezonderd, dat heb je wel eens.
Is wel goed ook, dan weet ik meteen weer hoe de kinderen zich soms voelen op school.Hoop dat het deze week anders loopt.
Afgelopen week nog even op ons buurmeisje gepast. Toen ze binnen kwam begon ze meteen rondjes om de huiskamertafel te rennen.Djin keek vanaf de bank vol verwondering naar zoveel activiteit. Nadat ik al een paar keer had gezegd dat ze wel mocht gaan zitten en dit geen resultaat had, ben ik maar mee gaan rennen.Onder het motto: If you can't beat them, join them.
Zo renden wij samen zo'n vijftig rondjes om de tafel, af en toe rende ik even de andere kant op (werd er draaierig van),waarop zij gierde van de lach, bang dat ik haar wilde pakken.
Is goed voor de lijn zo'n kleintje in huis.
Toen Wilbur even later uit zijn werk thuis kwam, ging ze heel eigenwijs voor hem staan en zei: "Ik ben Anna", alsof hij dat nog niet wist. Echt grappig zo'n parmant kindje.
Nu ga ik even de ramen lappen en de planten verzorgen, niet echt intressant, maar wel hoog nodig.
Jonge merel.
Een grappig eigenwijs mereltje, net uit zijn nest in ons tuintje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten