Mijn droomkeuken.

Vraag mij niet waarom, maar om de een of andere gekke reden wil Djindjee steeds naar Ikea.  Op deze druilerige zondagmiddag dus maar weer om haar te plezieren, richting die winkelketen vertrokken. Het leek wel of heel Nederland richting Ikea was gegaan. Schijnbaar hebben de mensen ook nog steeds geld te veel.Hele ladingen vertrokken uit de winkel in de achterbakken van auto's. Ach, achteraf vond ik het eigenlijk best gezellig. Leuk om te kijken hoe sommige huiskamertjes sfeervol zijn in gericht (mede door de verlichting) en andere naar mijn gevoel koud en kil aan doen. Ook heb ik op deze zondagmiddag mijn lievelings keuken ondekt. Ik weet het, al zou ik mezelf driekwart in de ronte werken, denk niet dat het er ooit van zal komen. Er is maar één oplossing: de loterij winnen.

Mijn keuken valt bijna van ellende uitelkaar. Is ook soms wel lachen, als ik een kastje dicht wil doen, moet ik soms een laatje open maken, anders lukt het niet. Her en der ontbreken stukjes van de kasten en ook het aanrechtblad vertoont mankementen.

Maar zoals ik wel vaker zeg, we hebben armpjes en beentjes. Al is het allemaal een beetje armoedig, als ik alles schoon heb gemaakt en alles weer een beetje leuk heb neergezet, valt het allemaal wel mee.

Hier de mooie Ikea keuken, een schitterend aanrecht blad, kost dan ook wel een paar centjes.Alleen het rolgordijntje zou ik meteen weghalen, is te stijf naar mijn smaak.

Het keukenvloertje is ook best apart,schijnt natuursteen uit Portugal te zijn.(moet wel even gereinigd worden).

Dromen mag toch.......?

Moest ook nog erg om Shèr lachen, zij en Djin gingen alle bedden uitproberen. Op een gegeven moment komt ze naar me toe, met de mededeling dat het toch wel erg vermoeiend was om al die bedden te testen.

Wij kwamen thuis met een steelpannetje, een kaars en een heel klein handschoen poesje.Die laatste vond ik zo schattig, moest aan mijn kleine buurmeisje denken.

Vervolgens zeurden de meisjes om een ijsje van de Mac. In het begin wilde ik er niet aan, we waren tenslotte voor hen al naar Ikea gegaan. Nou, dat vond Djin niet eerlijk, ik kocht wel een kleinigheidje voor het buurmeisje, maar zij kreeg niet eens een ijsje.

Ach, een ijsje......dat moest er toch eigenlijk wel af kunnen.

Dat was dan onze zondag.