Vaccineren.

Wat is wijsheid?
Heb weer heel wat info. ingewonnen via het net. Schrik wel van wat er allemaal in die vaccinatie tegen Mexicaanse griep zit.Veel dingen verontrusten mij in deze.
Nou moet ik zeggen dat ik zo ie zo er al iets  tegen heb om je in te laten spuiten met lichaamsvreemde stoffen.Desalniettemin heb ik mij verleden jaar wel laten vaccineren tegen de normale griep. Al jaren kreeg ik een oproep voor de jaarlijkse griep injectie, maar omdat ik mij redelijk gezond voelde heb ik daar geen gehoor aan gegeven.Verleden jaar kreeg ik op eens weer last van mijn longetjes. Volgens mij kwam dat mede door dat ik mij te druk had gemaakt over een bepaalde kwestie. Ik geloof (bijna) heilig in de wisselwerking tussen lichaam en geest. Heb dat namelijk meerdere keren ervaren in mijn eigen leven. Maar om dat ik verleden herfst last had van mijn longen en ik een maal in mijn leven met loeiende sirene's naar het ziekenhuis ben gebracht daar door (dit wil ik namelijk nooit meer mee maken). Besloot ik om  het zekere voor het onzekere te nemen en toch maar zo'n prik te halen.
Momenteel word een beslissing mij uit handen genomen, aangezien ik mij nog steeds grieperig voel en je dan  afgeraden wordt om een injectie te nemen. Morgen zou ik er anders een kunnen halen en dan over twee weken die tegen de H1N1 (of te wel de Mexicaanse). 
Je kunt in eerste instantie dan ook niet veel meer doen dan alle info. tot je  nemen. Van daar dat ik de verscheidene site's die daarover gaan op dit weblog heb gezet ( zie zijkant). Ieder voor zich moet maar bepalen wat hij of zij er mee doet. ( zie eventueel ook blogje over vaccinatie baarmoederhalskanker:
http://zondergeld.blogspot.com/2009/03/vaccinatie-tegen-baarmoederhalskanker-4.html

Armpjes en beentjes.

De vaatwasser vertoont al een tijdje kuren en ook de klep van het verwarmings apparaat schijnt ermee op te willen houden.

Het lijkt wel of het noodlot ons achtervolgt.

Ach, we hebben nog steeds armpjes en beentjes zullen we maar zeggen.           Gisterenmiddag maar weer een eindje gaan fietsen door het sfeervolle herfst landschap.

Zo mooi om de zon door de takken op de pegels te zien schijnen.

Oude foto's.

Gisteren kreeg ik een brief met een onbekend handschrift. Nieuwsgierig snel deze post open gemaakt, bleek het een briefje van een van mijn nichten te zijn. Niet zoals ik eerst dacht van de nicht met wie ik het meeste contact heb, maar van haar zuster.Zij stuurde mij een paar foto's van vroeger op, genomen tijdens een logeerpartij'tje bij haar zusje.Heel grappig om mezelf terug te zien als meisje van een jaar of acht.

Ik herinner mij nog veel van deze logeerpartij. Alleen weet ik bij God niet wat ze met mijn haar gedaan hebben. Zo te zien zit mijn haar in een staart/knot, maar die ponny is nogal pluizig, het lijkt wel een pruik. In elk geval vond ik deze post een hele leuke verassing.Gelukkig hebben wij een scanner, zodat ik mijn nicht de foto's weer terug kan sturen. Wetende dat bijna niemand het leuk vind als er foto's in je album ontbreken.

Lieve Koeien.

zie  http://veganisme.eu/dan-piraro.htm

http://veganisme.eu/dan-piraro.htm   Een schitterend veelzeggend plaatje.

Leuk bordje.

Gistermiddag de stofzuiger weer geen rust gegunt, in elk geval merken we al dat het minder wordt. De meisjes wilden er nog graag even uit op deze saaie zondagmiddag. Eigenlijk voelde en voel ik mij nog steeds grieperig. Toen ons maar dik aangekleed en een stukje wezen rijden. We belanden in het oude Naarden vesting. We zijn de vesting rond gelopen en kwamen heel wat wandelaars tegen. Vervolgens nog een stukje door het oude stadje gewandeld.
Tussen de kleine huisjes kwam ik dit bordje tegen.Leuk, want het maakte mij aan het glimlachen, kon het niet laten om er een foto van te maken.

Het bovenste is vooral leuk als je helemaal geen hond hebt.
Ook in het onderste kan ik mij wel vinden. Hoor vaak mensen zeggen dat je "familie krijgt" en "vrienden kiest". Dat klopt natuurlijk en voor de rest is het maar hoe je er zelf mee om gaat.
Momenteel ben ik super blij met onze familie. Niet in de laatste plaats omdat  we van alles hebben gekregen. Zo lief, als er wat stuk gaat, staan ze voor ons klaar om het te vervangen. Ben ontzettend blij met onze, nog zo goed als nieuwe, magnetron.
Een paar weken geleden kregen we zelfs nog een andere t.v. van een familielid. Zit alleen nog te wachten op het beloofde koffiezetapparaat. Maar eigenlijk wacht ik daar niet echt op hoor. Vind het eigenlijk wel sfeervol om het gewoon met de hand te zetten.
Gisteren heeft Wilbur zo'n oude scheerkwast gekocht, met scheerzeep van "de vergulde hand". Back to the good old times.
Dit gewoon omdat hij dat prettig vindt. Zelf vind ik het grappig.

Popie, Jopie.

Goh, wat ben ik ineens popie, jopie. Ja niet echt hoor, het lijkt alleen maar zo.Was naarstig op zoek naar een baantje. Eerst niets te vinden en waar ik me aangemeld had lieten ze niets meer van zich horen. Nou heb ik eindelijk een baantje en nu bellen ze op eens van alle kanten. Net nu ik ook nog eens een griep te pakken heb.
Afgelopen week had ik een training voor een baantje. Moest ik woordjes in tikken op een keyboard (p.c). Nou dat moest mij weer overkomen (vind ik trouwens een rare uitdrukking, maar is gekscherend bedoelt). Tikte ik een woordje in, kwamen er allemaal vreemde woorden te staan. Dus ik opnieuw tikken. Kreeg ik weer een heel raar woord. Dacht dat ze daar een ander keyboard gebruikten, dat maak je ook wel mee in het buitenland. Zitten de letters ook op andere plaatsen. Toen ik de trainings leider er naar vroeg, bleek dus de een of andere grappenmaker de toetsen op het keyboard te hebben verwisselt. O hoe simpel.

Vrijdagmiddag werd ik door een zorginstelling gebelt, waar ik me al weken geleden had ingeschreven. Net nu ik ziekjes in mijn pignoir zit, belden ze mij. Als ik weer beter ben moet ik maar even kijken of ik de twee baantjes kan combineren.
Voorlopig ga ik morgen beginnen aan een nieuw baantje.
Voel me nog steeds niet lekker, dan maar een saridon erin, zit niets anders op. Ha, nou lijkt het net of ik alsmaar saridons slik, maar dat is echt niet waar, alleen als het echt, echt nodig is. Heb ze voor gister, al minstens een half jaar niet geslikt.

Nou, de vliegjes zijn er nog steeds. We hebben gistermiddag dus alles van de kant gehad. Van vaatwasser tot koelkast etc. Tuurlijk kwamen we heel wat stof en viezigheid tegen, maar geen eventuele haard voor de vliegjes. Ach, een grote schoonmaak kan nooit kwaad. Opeens kwam onze zoon, die mij betichte van aanstelleritis, met een lumineus idee. Hij vroeg zich af waarom we geen vliegen vangers neer hingen. Kijk daar heb je nog eens wat aan,een meedenker. 's Middags dus meteen een aantal van die vliegenvangers gekocht. Je weet wel, van die vieze ouderwetse plak dingen. Toen ik zag hoe een zo'n vliegje er op vast zat en toch nog bleef leven, vond ik dat wel heel zielig. Shèr vond dat ik gek was als ik daar naar keek. Gelijk heeft ze, het kan nu eenmaal niet anders.

We hadden een keer muizen, dit omdat de gemeente weer zo nodig het hele veldje achter ons huis moest snoeien. Wat er voor zorgde dat we meer last hadden van de bus baan ( de struiken zorgden voor enige geluidsissolatie), maar ook de muisjes zochten een goed heen komen. Daar hadden ze dus ons huis voor uit gekozen.
Wij van alles geprobeerd om ze weg te krijgen. Als eerste een diervriendelijke muizenval, zodat je ze vervolgens weer ergens ver van huis zou kunnen los laten. Maar helaas, daar trapten zij niet in.
Nou zijn wij niet van de gif, dus werden het muizenvallen, in de hoop dat ze dan niet zo erg hoeven te lijden en in één keer "pang" dood zouden zijn. Vreselijk blijft het.

Dit doet mij weer denken aan de basisschool tijd  van de kinderen. Kwam een van de meesters op mij af met de vraag :" Jij houdt toch van beestjes?" Gelukkig had ik direct in de gate waar hij op doelde, er heerste weer eens een luizen plaag op die school.
Sorry, daar leen ik mij niet voor. Ieder mag daar anders over denken, heel goed ook dat ze er zijn, maar ik weiger voor luizenmoeder te spelen.
Ben gek op velerlei beestjes, zelfs insecten kan ik interessant vinden. Maar liever niet in huis of op huid. Daar wil ik liever verre van blijven.
Toen ik inverwachting was van Djin, hadden de twee oudsten ook last van hoofdluis. Zelf kon ik de producten die zij gebruikten niet op mijn hoofd smeren. Ben info. in gaan winnen bij de locale apotheek, de apotheker himself moest nog in zijn grote boek gaan zoeken naar een alternatief. Bleek uiteindelijk iets homopatisch te zijn, wat ze zelf niet in de apotheek verkochten. Hoe raar.
Heb bij de drogist dus maar zo'n middeltje gekocht.
Het stonk verschrikkelijk, mijn hele hoofd rook naar benzine, maar het hielp, na één keer was ik ervan af.


Wij hebben binnen ons gezin drie maal last van hoofdluis gehad. De eerste keer waren we er na één behandeling vanaf, zo ook de tweede keer. De derde keer dat wij deze ellende moesten ondergaan, was de ergste. We kwamen er niet van af. Heb werkelijk alles gedaan wat ik er maar tegen doen kon. Maar niets hielp. Ze bleven terug komen. Waarschijnlijk doordat de kids steeds weer een besmettings bron tegen kwamen.Iemand die er niet genoeg aan deed om dit in de kiem te smoren. Vraag me niet hoeveel geld het wel niet gekost heeft om hier van af te komen. Om het nog maar niet te hebben over de energie die het mij kostte. Op het laatst was ik bijna in staat om de mooie lange blonde haren van de meisjes te kortwieken.  Met afschuw kijk ik terug naar deze nare periode.

De vliegjes zitten dus ook hier in de tuin, ach das niet erg. Wel begin ik me nu af te vragen of andere buren er misschien ook last van hebben. Weet wel dat de hele buurt last van zilvervisjes heeft. Dat dat in heel Almere veel voorkomt, waarschijnlijk van wege de vochtigheid.Hoop dat we binnen kort van deze narigheid verlost zijn.

Vliegjes.

Weet je wat ik zie als ik niets gedronken heb?
:"Nou,nou?"
Allemaal vliegjes, zoveel vliegjes, om me heheheen.

Een ramp in ons huis. We hebben last van vliegjes, hele kleine weleens waar,maar wel een hele boel. Gister middag heb ik officieel de jacht geopend.Was al een paar dagen bezig met de electrice vliegenmepper, maar daar trapten zij niet in (zijn te klein).
Ze zitten werkelijk overal, op de kooi van Kajoe, op de kooi van Georgie en Mila, maar het allerergste vind ik wel, dat ze ook in de keuken zitten. Het is zo ,zo, smerig.
Zoon moet er om lachen en zegt dat ik mij niet zo aan moet stellen.
Nou, het zullen er niet minder worden als ik er niets aan doe. Ben dus de hele middag met de stofzuiger in de weer geweest en heb er aardig wat opgezogen. Vervolgens een plastick zakje met een elastiekje ( kids noemde dat vroeger een "H" elastiekje)
om de stofzuiger mond gebonden, zodat ze gevangen zaten.

Vandaag gaan we alle meubilair van de kant halen om te kijken waar de haard is. Ik had een tijdje geleden een schitterende bos bloemen van mijn nichtje gekregen, toen ik die verleden week op tilde , om het water te verversen, kwamen er allerlei vliegjes om hoog. Heb snel de hele bos buiten gezet. De bos zag er nog schitterend uit, heb hem zo neer gezet zodat we er vanuit de huiskamer naar konden kijken.Weet niet of de epidemie daar mee begonnen is. Maar in elk geval hebben we sinds dien last van vliegjes en het lijkt wel of het er als maar meer worden.
Voorlopig hoef ik geen visite.
Afgelopen week kreeg ik een griep te pakken, mijn hoofd voelt als een pak met watten. Toch zal ik vandaag aan de slag moeten. Neem dan maar een saridon en dan gaan we sjouwen en schoonmaken.
Wens me maar sterkte. Mochten we "de haard" tegen komen dan zal ik dat jullie zeker vertellen.

Djin's verjaardag.

Hier cadeautjes voor onze jongste deerne.

Djin's verjaardag.

Hier ons jarig jobje, in haar nieuwe super zachte pignoir.

Hier het feestvarken met een rare muts op. Eignlijk is het een reuzenslof met een varkentjessnoet. Dat moest ik zelf dan ook maar even uitproberen, het zit aardig zacht moet ik zeggen.

Djin's verjaardag.

Djin en Shèr zijn gek op ijs. Vooral die van Ben en Jerry. Daarom voor hen dit toepasselijke cadeautje.

Djins verjaardag (Plopperdeplop.)

's Morgens kreeg Djin een feestplopper.
Alleen plopte de plopper niet snel open.
Djin vroeg of ik het ook wilde proberen, vraag me niet waarom ik daarbij mijn tanden op elkaar moest doen, dacht zeker dat dat extra kracht gaf.

Uiteindelijk lukte het haar zelf.Zie hier het ontploppen van de party plopper.

Djin's verjaardag.

Dit was het eindresultaat, een huiskamer vol snippers.We hebben het lekker de hele dag laten liggen.

Er zaten zelfs snippers in mijn koffie.

Djin's verjaardag.

Hier gooit ze met knalerwten in de tuin.

Djin's verjaardag.

Dit vond zij zelf het leukste cadeau'tje.Een bananen hoes.

Paddestoeltjes.

Het gras groeit alweer tussen de houten tegels in ons tuintje. Ach, als het weer voorjaar wordt gaat de hoge druk spuit er weer over heen. Hier kwamen een paar mini paddestoeltjes tussen de sprietjes door kijken.

Katten.

Een tijdje geleden gingen we naar de kringloop winkel, daar kwam ik deze witte kat tegen. Toen ik hem zag staan tilde ik hem meteen op en duwde hem tegen mij aan. Wilbur die even aan de andere kant van de winkel was wezen kijken, trok zijn wenkbrouwen op toen hij mij weer tegen kwam. Dacht zeker van "o , ze heeft weer wat".

De zwarte kat is van cement en kan wel weer een likje verf gebruiken. De witte kat is van een wat lichter breekbaarder matriaal.

Zo staan ze nu gezellig naast elkaar onder het oude bankje.

Appeltjes en nootjes.

Hier de geraapte appeltjes en nootjes.

Hoop dat de appeltjes nog een tijdje mooi blijven. Een eind verderop in de straat staat ook een appelboompje. Was zo grappig om te zien dat er midden in de winter opeens kleine rode appeltjes aan kwamen.Net als of het boompje zich in het jaargetijde had vergist.

Noten en verjaardag.

Drukke tijden.

Maandag wordt Djin veertien jaar. Dit jaar wil zij allemaal kleinigheidjes voor haar verjaardag.Dus vrijdag maar de stad in gegaan, heb dus allerlei dingen gekocht, waarvan zij nog niet weet wat het is. Hoop van harte dat ze het wel leuk vindt.Het leek wel St.Klaas toen ik alles in ging pakken.

Gisteren middag gereageerd  op een advertentie in de krant. Maar  de mevrouw die de sollicitatie's afhandelde was nog in gesprek. Aangezien ik met de meisjes de stad in zou gaan ( o.a. om kleding voor Djin haar verjaardag te kopen), vroeg ik of zij binnen een kwartier terug konden bellen. Dat moest wel lukken en anders zouden ze mij na zes uur terug bellen. Gelukkig konden de meisjes nog wat geduld op brengen. Na twintig minuten gewacht te hebben alsnog zelf een keer gebeld, gelukkig werd ik meteen door de juiste persoon te woord gestaan. Mijn telefoonstem was in orde. Ja, dank je de koekoek, als ik mijzelf op band/video terug hoor, schrik ik altijd van mijn eigen stem: "Is dat die van mij, praat ik werkelijk zo eigenwijs?" vraag ik mezelf dan af.

Het viel me weer op dat ik mijzelf (zelfs na een halve eeuw) nog steeds niet weet aan te prijzen.Op de vraag hoe is uw typvaardigheid, antwoorde ik "redelijk", volgens Wil die met twee vingers typt, had ik "goed"moeten zeggen. Ik typ met tien vingers en meestal blind. Alhoewel ik er bij moet zeggen dat de kinderen het met een paar vingers soms toch nog sneller doen.
Nou ja, we zien wel weer hoe dit afloopt.

Aan het eind van de middag was ik doodmoe van het winkelen.Pijn in mijn rug en pijn in mijn knieën. De laatste meters naar huis waren zwaar. Het waaide hard en het miezerde een beetje.
Maar o, hoe wonderlijk, toen ik een maal thuis was en aan de walnoten dacht, die nu bij bosjes uit de bomen zouden vallen, had ik opeens nergens meer last van.
Door de wind kon ik weer velen rapen. Een buurvrouw attendeerde mij op het bestaan van een hazelnoten boom een eindje verder op. Ben daar toen ook maar een kijkje gaan nemen. Vervolgens nog maar even bij haar aangebeld, om te vragen of je ze ook daadwerkelijk kunt eten. Heb in het verleden wel eens eentje geprobeerd en vond het echt niet lekker. Maar volgens haar moet je ze gewoon ( net als bij de walnoten) een maandje laten staan.

Samen met wat kleine kindjes uit onze buurt, ben ik toen gaan rapen. De kleintjes vonden het wel gezellig om mee te helpen. We kwamen zelfs nog kleine rode appeltjes tegen. Die ook maar in mijn mandje gegooit, hoop dat ze een tijdje goed blijven. Is leuk voor kerstversieringen.
Mochten de hazelnoten goed smaken, dan heeft mijn buurvrouw er volgend jaar een geduchte rivale bij. Maar er zijn er gelukkig meer dan genoeg.
Gistermiddag kwam het oude vertrouwde magere mannetje ook weer zoeken. Ben toen maar naar binnen gegaan en ben nog even in de motregen onder ons afdakje gaan zitten. De oude man gaf blijk van aardig wat doorzettings vermogen, want hij bleef nog lang doorzoeken.

Die avond was ben ik doodmoe op de bank in slaap gevallen, iets wat ik eigenlijk nooit doe.De vorige avond was ik dan ook laat naar bed gegaan, omdat ik op Shèr wilde wachten, die uit was gegaan. Maar Wilbur had  die dag gewerkt (heel vroeg op)en was na het eten gaan slapen. Zelf was ik in een stoel (kijkende naar Charles Dickens) in slaap gevallen, toen ik wakker werd besloot ik  op de bank verder te gaan.

Toen Wilbur om een uur of elf beneden kwam, vroeg ik of hij verder op Shèr wilde wachten, zodat ik eindelijk naar bed kon gaan.

Maar.....hoe grappig, wat hoorde ik nu vanmorgen. Shèr bleek allang thuis te zijn, ze had mij slapende op de bank aangetroffen en mij niet willen storen. Vervolgens was zij doodleuk met haar zusje op haar kamer een filmpje gaan kijken.

• Vamiddag komt mijn nichtje met man en kids op visite. Moet dus maar weer even opruimen. Zondags ligt ons huis altijd vol broodkruimels van de zaterdagavond maaltijd (lekker ouderwets soep met brood). Vanmorgen opzoek gegaan naar euthanesie verklaringen, dat viel nog niet mee. Heb al wel het een en ander uitgeprint, maar toen.....was het papier op. Morgen maar weer verder.

Vanavond het huis versieren, en leuk alle pakjes voor Djin op de schouw leggen. Ben benieuwd.

Jan de Beer.

Het liedje over de drie lijken  blijkt dus van ene Jan de Beer te zijn (tip van mijn zus).
Was wel grappig want ik had al geprobeerd om het liedje op te zoeken, maar dat is lastig zonder titel en/of naam. Wel kwam ik veel lijken tegen, maar niet die drie die ik bedoelde.
Het blijkt nu dat er in mijn versie een couplet ontbreekt en ook het einde is iets anders. I.p.v. : Hij viel op de grond,
                                              hoe ongezond.... moet het zijn :
                                              "met open mond".
Zoals wel vaker met liedjes maak je er soms iets anders van dan dat er daadwerkelijk gezongen word.
Zo  heb ik jaren lang iets heel anders gezongen in het wel bekende liedje van the Carpenters "I'm on the top of the world".
Ik kon toch niet verstaan dat Karen zong : "You'r love has put me on the top of the world" / You'r love's put me  zong ze. Jaren lang zong ik daar maar wat iets van "sputme" maar begreep het niet. Totdat  opeens mijn ogen open gingen. Zo idioot dat ik dat al die jaren niet gehoord had.Als je bovenstaande leest kan ik me heel goed voorstellen dat je denkt: "nou die is gek". Vind ik zelf namelijk ook, kan het me zelf ook niet meer voorstellen dat ik dat niet hoorde.
Maar nu ik het over the Carpenters en dat liedje heb, komt er opeens weer een mooie herinnering boven.
Zie ik mezelf weer in mijn flatje dansen en bovenstaand nummer luidkeels  meezingen. Met kleine Wyatt in mijn armen. Op dat moment was ik zo gelukkig met mijn kleine mannetje, dat ik dacht: hier wil ik meer van (kindjes dus).
En zo geschiede.

Via Jan de Beer gingen mijn gedachten terug naar een aantal jaren geleden toen ik midden in de nacht niet kon slapen. Ben toen maar een beetje gaan surfen op het net. Kwam ik de fanclub site van Robert Long tegen, die toen al een jaar of zo dood was. Toch kon je je nog aanmelden voor zijn fanclub site. Waarom weet ik niet maar dat deed ik toen maar midden in die nacht.
De volgende morgen kreeg ik een berichtje : U heeft een e mail van Robert Long ontvangen.
Dat vond ik wel een rare gewaarwording.

Dit doet mij dan weer denken aan het liedje "Strond aan de knikker"van deze protest zanger.De kids vonden dat toen ze klein waren een geweldig lied, ze hadden niet in de gaten hoe triest het eigenlijk bedoeld was.
Zal het binnen kort nog maar eens voor hen draaien op onze oude pick up.