Soms geloof ik in toeval. Maar soms is toeval voor mij geen toeval.
Afgelopen week weer twee "huis, tuin en keuken" staaltjes van een soort van toeval meegemaakt.
Een paar jaar terug heb ik een varen in drieën gedeeld, een van deze wortels heb ik in een oude rieten mand gestopt. Vervolgens een oude ijzeren kaarsenstandaard omgekeert in de grond gezet en de mand tussen de poten daarvan gezet. Daarboven op scherven van een oude pot gelegd, om de wortel te beschermen. Bovendien houdt de gemiddelde varen wel van een beetje duisternis. Dit geheel was best een grappig gezicht, apart in elk geval.
Iedere winter is er niets meer van de varen te zien, maar ieder voorjaar komt hij als vanzelf weer op. Zo ook dit jaar.
Nu de zomer er bijna op zit, wil ik alles weer een beetje aan kant hebben.
Het viel mij op dat de rietenmand bijna uitelkaar viel, dus zie ik tegen Wilbur dat ik hem waarschijnlijk wel op zou ruimen. Het begon er nu wel slordig uit te zien.
Die nacht waaide het weer eens. Een echte storm kon je het niet noemen.
Toen ik de volgende dag wakker werd, was mijn eerste gang dan ook naar ons tuintje.
Heel idioot. Maar de scherven op de mand van de varen waren naar beneden gevallen en lagen in nog meer stukken dan ooit op de grond.
Zulke dingen vind ik altijd zo een rare gewaarwording. Alsof iets of iemand zegt:" Zo, dus jij wilt dit weg doen? "Dan moet dat maar meteen".
Vooral ook omdat de mand daar al jaren hangt en storm en hagel heeft overleeft.Dan is het zo raar als de boel naar beneden valt als je nog maar nauwelijks hebt besloten om hem op te ruimen.
Afgelopen zaterdag zat ik met de meisjes opeens weer even te zingen. We zongen o.a. liedjes van hele oude kinderen voor kinderen. Wij hebben nog heel veel video opnamen van die oude liedjes.
Er naar kijken doen we nog maar zelden, maar voor de beide puber dochters is het nu al een soort van jeugdsentiment. We zongen het liedje " Sluit je aan". Dit liedje gaat over vegetarisme. Dus Djin en ik zijn er gek op. Samen vulden we elkaar aan met tekst. Als de een het niet meer wist, ging de ander verder. Toch ontbrak er een gedeelte tekst, die zat ergens verstopt in ons geheugen.
De volgende dag ging ik met Wilbur een eindje fietsen. Hij stelde voor om even langs de bieb te gaan, zelf was ik het allang vergeten, er was een verkoop van afgeschreven boeken. Soms vergeet ik dit ook bewust, want ik word er altijd zo hebberig van.
Zo ook deze keer, voor ik het wist had ik voor 15 euro oude boeken in mijn mandje.Dit terwijl we eigenlijk het geld niet kunnen missen. Eerlijk is eerlijk ik heb ook heel wat boeken terug gelegd, keuzes maken is soms moeilijk. Bladmuziek was al 2 euro , daarvan had ik er vijf, dus tel uit je verlies. Maar het allerleukste was toch wel, dat ik bladmuziek met tekst tegen kwam van de oude kinderen voor kinderen. Ik sloeg voor de grap zo´n boekje open, even achterin gekeken welke liedjes erin stonden.Ja hoor, daar was ie: " Sluit je aan", tja, die kon ik toch niet laten liggen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten