De dagen voor koninginnendag.

Zondag middag toch maar een eindje gaan fietsen.
We kwamen een grappige bol tegen.


Wie zit daar in die blauwe bol?




Onze Djinnie natuurlijk.







Gistermiddag eerst als flamingo pannenkoeken gebakken.
Vervolgens met de meisjes boodschappen gedaan.
Bij de XL kwamen we allerlei rare koninginnendag attributen tegen.
Daar hebben we er maar alvast een paar van aangeschaft.

Miss Holland van een halve eeuw en de jongste Misses.


Wie o wie gaat er met de titel van door?








Maakt niet uit, we delen hem gewoon.

W(h)isteria lane.

Heel langzaam gaat alles bloeien.
Hier de onderkant van de blauwe regen. Hij is vroeg dit jaar.

De blauwe regen staat in bloei. Heel mooi om te zien.

De oorspronkelijke naam voor deze plant is Wisteria.

Je hebt ook de gouden regen, maar die is geel.

Heb de meisjes, die altijd vol enthousiasme naar "Desparate houswives"kijken uitgelegd dat de straat waar die vrouwen wonen daarom deze naam heeft.
" Wisteria lane " zelf noem ik het altijd kwasi komisch " Hysteria lane", omdat die vrouwen tamelijk hysterisch overkomen.

Van deze plant heb ik er ieder jaar twee onder ons afdakje staan.

Voornamelijk omdat ze zo heerlijk ruiken.

Er zijn mensen die het een te sterke geur vinden, sommige beweren zelfs dat het ze aan urine doet denken.

Nou, dan wil je niet weten wat ze allemaal in parfums stoppen.......

Volgens mij is dit een soort van Jasmijn. In elk geval hou ik van kleine witte bloemetjes, die hebben zo ie zo mijn voorkeur.

Mijn liefelings bloemen zijn al sinds jaar en dag witte fresia's.Heb er dit jaar een paar in een pot gestopt,die al langzaam op komen.

Fort Knox

Als je heel goed kijkt zie je hier, tussen de takken door een merel op haar nestje.

Gisteren voor de tweede keer het ziekenhuis opgebeld om een afspraak te maken met de afdeling orthopedie. Dit maal lukte het weer niet. De computer was gecrasht, dus er kon geen enkele afspraak gemaakt worden. Voorlopig moet ik dus maar pijn blijven lijden.

Ik weet het zelf ook echt niet meer.

's Nachts slaap ik slecht, 's avonds zit ik voor de t.v. met natte doeken om mijn knie. Niet dat het echt helpt, maar ja misschien enigzins voor de zwelling/enigzins voor het idee.

Het is niet zo dat ik niets meer doe, alleen wel veel minder dan normaal.

Fietsen gaat beter dan lopen,alleen het op en afstappen doet pijn. Gister met Shèr nog wat kleding gekocht. Boodschappen gedaan en met Djin naar de orthodontist. Dus nog genoeg beweging. Voor de rest zo veel mogelijk zittende in ons tuintje.

Vanmorgen helaas alweer vroeg op. Was laat naar bed gegaan omdat Wilbur nachtdienst had (hij had geluk het was stil deze week op het veldje achter ons huis), daarom wilde ik de meisjes in de gaten houden, dat ze niet te laat naar bed gingen.

Wy was uit gegaan, maar daar blijf ik niet meer op wachten, simpel weg omdat ik dat niet meer vol houd. Wat bleek nu vanmorgen, hij had het huis afgesloten als een ondoorneembare vesting.

Gevolg, Wilbur kwam er vanmorgen niet meer in.

Dus die klopte hard aan de voordeur, in de hoop dat iemand hem zou horen.Ben als een idioot de trap afgegaan.Terwijl ik dat steeds voetje voor voetje doe vanwege de pijn.

De rest van het huis is momenteel in diepe ruste. Daarom zit ik nu maar weer even achter de p.c. . Ga zo even een site opzoeken waar je d.m.v. het beantwoorden van vragen kunt zien welke partij het beste bij je past i.v.m de Europese verkiezingen. Eerlijk gezegd vind ik die uitslag meestal wel bij mij passen, zit altijd in de richting die ik toch al dacht. Was trouwens wel grappig, ik had me opgegeven om bij zo'n district bureau te gaan zitten tijden de verkiezingen voor het Europese parlement. Toen ik zag dat dat al van af jonge leeftijd kon, hebben Wy en Shèr zich ook opgegeven. We kregen alle drie een brief waarin we werden afgewezen, schijnbaar hadden heel veel mensen zich opgegeven. Je kon wel op een reserve lijst worden gezet. Dat hebben we maar niet gedaan.

http://www.euprofiler.eu/

I had a dream.

Afgelopen nacht een rare droom gehad.

Ik droomde dat er wel 6 merel nestjes in ons tuintje zaten. Aan elke kant van ons tuintje één.

Deze week heb ik namelijk weer heel wat klimop weg moeten halen, omdat er heel wat dode takken tussen zaten. Terwijl ik daar mee bezig was, stuitte ik op een nestje, dat vond ik echt niet leuk. Als ik geweten had dat op die plek een nestje zat, had ik daar de dode takken wel laten zitten.
Maar gelukkig zaten er geen eitjes in het nestje. Weet dus ook niet of het een oud nestje was.

Het is nu erg kaal boven de bank in ons tuintje. In deze zal ik geduld moeten betrachten, hoop wel dat het deze zomer nog dicht groeit.
Net nog even buiten gekeken, er zit nog steeds een merel te broeden in de heg , net een stukje verder dan het nestje wat ik per ongeluk tevoorschijn toverde.

Wie droomt er nu van merelnestjes..........

Zielig.

Gisteren dus naar de huisarts geweest. Wel lachen , het is een Belg (als het maar geen echte is). Eerst hadden we een loodgieter en nu dus een Belg.
Toen we voor het eerst naar onze tandarts gingen bleek ze een Duitse te zijn die engels sprak en getrouwd met een man met een onuitspreekbare naam. Als ik een afspraak moest maken met haar en ze vroegen bij welke tandarts, zei ik altijd: "Die met die moeilijke naam".
Inmiddels kennen we haar al jaren en weet ik gelukkig precies hoe ik haar naam uit moet spreken.

Enfin, ik dus met mijn zere knie naar de huisarts.
Volgens hem zit er een scheurtje in mijn miniscus, het kan nog vanzelf genezen, maar dan moet het binnen 6 weken over zijn. Daar zijn al twee weken van doorlopende pijn van voorbij. Gelukkig kreeg ik wel alvast een verwijzing voor de orthopeed, aangezien de wachttijden daar erg lang zijn.

Vanmorgen het ziekenhuis gebeld, je blijkt daar dus ook al afspraken via het net te kunnen regelen. Maar dit keer was ik zo bij de hand om toch maar even telefonisch een afspraak te maken. Op de afdeling orthopedie bleken ze tot eind mei vol te zitten. Men vertelde mij dat er een nieuwe orthopeed bij zou komen maar die stond nog niet in het systeem. Waarschijnlijk binnen twee werkdagen en dan konden er weer nieuwe afspraken gemaakt worden.
Als ik het via het net had geregeld had ik dit waarschijnlijk niet geweten.
Nu probeer ik over twee dagen een nieuwe afspraak te maken.
Zie ook: http://metgeld.blogspot.com/2009/04/automatisering.html

Voor de rest tijdens mijn slapeloze nachten van alles zitten te bewerken op het net. Gekke foto's van mijzelf. Verder huisje, boompje en een beestje getekend. Nu kan ik in het echie al niet tekenen, laat staan op de p.c.. Bovendien bewerk ik alles alleen op site's die gratis zijn.
Maar het was leuk om te doen. Voor de rest zal ik niemand er mee lastig vallen, want ik zou me dood schamen. Het is echt heel kinderachtig allemaal. Maar soms moet je dingen voor jezelf houden( met een vette knipoog).

Alweer de druif.

De druif gaat het redden.Binnen kort zie je dan de viezigheid tussen de plastick dakbedekking niet meer. Het lukte ons niet om daar tussen te komen. Langzaam maar zeker word het steeds gezelliger en groener. Eerst was ik erg bang dat hij het niet zou halen, maar hij loopt nu langzaam uit. Je ziet nu al de eerste druifjes zich ontwikkelen. Leuk om te zien.

Lente.

Deze week was geen makkelijke aangezien ik mijn knie heb verdraaid en elke beweging mij pijn deed. Gelukkig heb ik mijn kleine tuintje waarin ik met plezier kijk naar alles wat leeft en groeit. Soms voel ik me net Jan Wolkers, ik kan hem trouwens ook leuk nadoen, zoals ie sprak over beestjes met kleine pootjes etc. Maar dat doe ik alleen in bijzijn van intimi (ha).

Zo tussen de takken door, zag ik de kat van de buren , die heerlijk in het zonnetje lag te soezen op zijn eigen afdakje.

Ook de merels hebben hun weg naar ons tuintje weer gevonden en zijn druk doende met een nestje in de klimop. Schitterend die roze en witte bloesem.

Onder het afdakje word het weer steeds voller.

Omdat ik toch niet echt veel kon doen,ben ik maar alvast begonnen met het verspenen van de plantjes.

Was er twee uur achter elkaar mee bezig. Het gekke is dat ik het nog leuk vond ook, maar de zon scheen dan ook heerlijk.

Deze bak zat vol met zaailingen. Nu staan ze bijna allemaal netjes uit elkaar en de rest heb ik verdeeld over verschillende hangpotjes en bloembakken. Op zulke momenten is het heerlijk om een huisvrouw te zijn.Nu alleen nog even van de kniepijn af, maar daar heb ik gister een duur zalfje voor gekocht. Merk nu wel dat het super moeilijk voor mij is om stil te zitten. Dat valt erg tegen. Vandaag is het wel wat kouder, maar de zon schijnt alweer,dus is het heerlijk in ons kleine tuintje, ik zou zeggen: Op naar buiten!

Vrolijk Pasen.

De meisjes hebben weer eieren gezocht in de tuin. Dit jaar vonden ze alle 25 verstopte eitjes. Het is in de loop der jaren wel eens voorgekomen dat ik maanden later nog ergens een achter gebleven eitje vond.Dat was altijd een grappige verrassing. Drie leuke paasbekers die de kinderen van oma mammie hebben gekregen toen ze klein waren. Een wonder dat ze na al die jaren nog heel zijn.

De druif.

De druif huilt nog steeds, maar toch loopt hij langzaam uit.

Inmiddels heb ik gelezen dat het er niets toe doet en dat het vrij normaal is.

Helmaal gerust ben ik er nog niet op, want vanmorgen lag er weer een flinke plas.

Maar goed ze schijnen dus liters vocht te kunnen verliezen zonder af te sterven.

De huilende druif en de jonge wilde duif.

Eergisteren onze druif opgebonden zodat hij mooi onder het afdakje door loopt.

Nu we de klimop weg hebben gedaan is het toch wel erg kaal, dus hoopte ik dat de druif dat een beetje zou compenseren. Maar helaas heb ik een tak een klein beetje verbogen, het gevolg was dat de druif ging druppen. Eerst dacht ik dat het wel over zou gaan. Uiteindelijk bleek het een enorme huilpartij te worden. Dikke druppels vielen achter elkaar op de grond.

Hier zie je de druppel hangen.

Wilbur kwam op het idee om er wondspray er op te doen. Vond het zelf wel een beetje naar idee om een plastiek laagje over een plant heen te sproeien, maar we moesten wat. Inmiddels ontstond er al een plas onder de plant.

Wilbur die zich normaal nooit met de tuin bemoeit wilde maar blijven spuiten met die wondspray. Heb toen de spray verstopt omdat het mij te gortig werd. Zie de druif een beetje als de mijne, was net zo blij dat ie gewoon ging groeien en dat ik hem niet dood gesnoeid had. In het begin leek het sprayen te helpen, maar even later huilde de druif er weer op los.

Ben op het net gaan zoeken eerst onder de term "huilende druif". Ha, er zijn meer gekke mensen die het zo noemen, dat is weer een troost.Grappig een meneer had tegen zijn druif gepraat en noemde zichzelf de "druivenfluisteraar". Sommige mensen beweren dat de druif per definitie dood zal gaan, andere denken dat ie nog een kans heeft.

Heb vervolgens druiven mest gekocht, mede omdat ik er nog een paar in de tuin heb staan. Een tip van een kennis was om er een blaadje strak omheen te binden. Dus dat eerst geprobeert. Had ook geen nut, de tranen bleven stromen. Toen ik onder mijn druif zat te zonnen druppelde de tranen op mijn arm. Komt Wy met een vriendin langs, vragen ze of ik het geproeft heb, de gekken. Omdat ik vegetarisch ben denken ze dat ik alles wat maar naar planten riekt tot mij neem.Moest er wel om lachen.

Wilbur opperde dat ik hem in moest tapen met grijze tape. Hoe raar ik het ook vond, heb het toch maar gedaan. Eerst watjes eronder en toen strak ingetaped.

Tja een raar gezicht, maar je moet toch wat.
Vanmorgen bleek de druif nog steeds te huilen, ga straks even naar het plantencentrum om te vragen of ze er eventueel wat voor hebben. In eerste instantie wilde ik dat niet omdat alles zo duur is. Misschien dat de mensenwondspray net zo werkt als datgene wat ze me dan willen verkopen. Maar ik wil mijn druif zo graag houden.......

Terwijl we in de namiddag rustig in ons tuintje zaten vloog er opeens een jonge duif op ons schuurtje. Dat was zo'n lief gezicht. Hij zat daar rustig uit te rusten. Zijn ouders scheerden over ons tuintje, dat was wel even eng. Toen ie uitgerust was vloog hij opeens weer op.

Zuster Clivia.

Ja zuster, nee zuster.

(zuster) Clivia staat weer in bloei. Deze clivia heb ik een aantal jaren geleden van mijn zuster gekregen, toen ik erg ziek was. Afgelopen najaar heb ik hem verpot en nu staat hij voor het eerst sinds jaren weer in bloei. Bedankt (zuster) Clivia.

Nu ik het toch over mijn zuster heb.....verleden week mij weer verbaasd. Er zit best wel een kleine generatie kloof tussen ons. Toen ik negen jaar was ging zij al op kamers wonen. Dus eigenlijk kun je wel stellen dat wij beiden een heel andere kijk op onze jeugd hebben. Maar toen ik verleden week bij haar op visite was, had zij het over een oude grammofoonplaat. Zij dacht dat het een oude plaat was die ik niet kende (iets van voor mijn tijd zeg maar). Terwijl zij de titel noemde begon ik al te zingen. Vervolgens zaten we opeens samen te zingen. Thuis gekomen meteen mijn oude grammofoonkoffertje geopend en daar het oude singeltje gevonden. Zodoende kon ik haar opbellen om haar de naam van de zangeres door te geven. Als ze het wilde mocht ze het singeltje van mij hebben, maar ze wilde eerst kijken of ze het liedje nu wel op het net kon vinden.

Vervolgens zaten we weer samen door de telefoon een ander oud liedje te zingen.Het liedje kwam trouwens uit mijn geboorte jaar. Dus eigenlijk kun je wel stellen dat het iets van voor mijn tijd is. Maar zelf vind ik het heel grappig dat we niet van elkaar wisten dat het toch een klein stukje uit ons beider jeugd is. Want als teenager zat ik deze oude plaatjes luidkeels mee te zingen, maar toen was zij al lang uit huis. Onze vader was leraar in o.a. de Engelse taal, vandaar dat hij dan ook van die uitgesproken Engelse songs kocht.

Terwijl ik dit tik krijg ik alweer zin om te gaan zingen. Maar als ik die liedjes wil beluisteren, moet ik of de hele boel optuigen (oude grammofoon) of uren zoeken op het net. Voor beiden is het nu te mooi weer. Maar ach het word altijd weer winter....

Het tuintje zomer klaar maken.

Wilbur heeft de schutting onder het afdakje geverfd.

Zelf heb ik alles schoongemaakt en de kussentjes weer tevoorschijn gehaald.

Heb nieuwe hoezen voor de tuinbank gemaakt. Wilbur heeft een paar oude matrassen met een zaag op maat gemaakt.

Voor de rest heb ik alle beeldjes in de tuin, een likje witte verf gegeven. Ook de schoorsteen van de b.b.q. een likje gegeven.

Afgelopen week de hele tuin weer met de hoge drukspuit bewerkt. Toen ik daarmee klaar was en de hogedrukspuit aan de buurman wilde uitlenen, bleek dat al het water op het straatje achter ons huis was blijven liggen. Dit was nog nooit eerder gebeurd, terwijl ik ieder voorjaar de tuin met de hogedrukspuit schoon maak.

We zullen AlmeerNet en zijn kabels maar weer bedanken, vroeger liep het straatje af en nam het grasveld het water op. Zelf gebruik ik geen schoonmaakmiddel dus het is alleen water. Nu blijft dus alles op het paadje liggen.

Er kwam er een stewardess met een grote koffer op wieltjes langs, zij was echt niet blij. Heb dus met alle macht geprobeerd om het water naar het grasveld te bezemen, maar dat was bijna verspilde moeite, het stroomde zo terug.

Ik zat zelf weer onder de modder, heb twee dagen met zere ogen gelopen. Ondanks mijn bril waren er schijnbaar toch wat korreltjes aarde in mijn ogen gekomen.

Maar je moet er wat voor over hebben.

Heel langzaam begint ons tuintje weer wat gezelliger te worden.

Maar voorlopig is er nog genoeg te doen. Want na drie uur stoppen we er altijd mee. Zodat we voor het eten nog even van de eerste zonnenstralen kunnen genieten.

Als het mooi weer blijft dan wil ik graag zo veel mogelijk buiten zijn, dus zit dan helemaal niet meer op de p.c. .

Met de groeten van de huismus.