Het huis schilderen en opknappen

Tjonge, wat een werk.
Maar het was er echt aan toe.
Het is ook wel fijn als je alles ziet opknappen.
Het duurt alleen een beetje lang en we zitten erg lang in de rotzooi.
Moet er nog maar even niet aan denken dat we de vloer ook nog moeten doen.
In elk geval zit er nu schot in.
Dankzij de tinnensoldaat kregen wij de verf en planken hier thuis(op de fiets hadden we het niet gered).
Wilbur heeft het zware werk gedaan.Het plafond en alle muren.
Zelf heb ik de rest onder handen genomen. De trap drie keer geverft,de lambrisering,de gipsen op het plafond,het poortje naar de keuken, de kozijnen,het rekje aan de muur plus allerlei andere dingetjes uit de huiskamer geverft. Voor de rest gordijnen gemaakt en kussentjes en overtrekjes en de stoelen van een andere zitting voorzien(was een lapje van maar één euro,haha).
Vandaag ga ik aan de schoonmaak en Wilbur gaat vanalles ophangen.
Dus erg druk en weinig tijd om ook maar iets verder te doen. (boodschappen/was en eten gaat ook gewoon door).
Tot rustiger tijden zal ik dan maar zeggen.

Hierboven de banner van AMBER Alert.
De Nederlandse site van vermiste/ontvoerde kinderen.
Zie hieronder uitleg.
Lijkt me goed als iedereen zich hierbij aansluit.


Bij vermist kind 80.000 mensen gealarmeerd

(ANP) - Als het leven van een vermist kind in gevaar is, kan de politie direct de hulp inroepen van zeker 80.000 mensen. Die hebben zich tot nu toe aangemeld voor Amber Alert, het landelijk waarschuwingssysteem bij urgente vermissingen en ontvoeringen van kinderen.

De organisatie erachter maakte het aantal deelnemers dinsdag bekend, op de dag dat in 1996 de toen 9-jarige Amber Hagerman in de Verenigde Staten werd ontvoerd en vermoord. Het waarschuwingssysteem, waarbij mensen onder meer via sms en e-mail een alarmbericht krijgen, is naar haar vernoemd. Amber Alert werd 11 november vorig jaar in Nederland gelanceerd.

Het is hier nog niet nodig geweest het opsporingsmiddel te gebruiken. ,,Gelukkig niet'', zei een woordvoerder van het Korps landelijke politiediensten (KLPD), dat besluit of een zaak ernstig genoeg is voor een massale waarschuwing. Zo moeten er voldoende aanwijzingen zijn dat het leven van het vermiste kind in gevaar is. Naar verwachting zal het systeem jaarlijks vijf tot tien keer worden gebruikt.

Onder de 80.000 deelnemers zijn ruim 7600 mensen die een alarmbericht krijgen op hun Hyves- of iGoogle-pagina. Ook zijn de bijna 4000 mobiele telefoons van KLPD'ers centraal op het systeem aangesloten.

Zelf vind ik dit wel een hele grappige.

Vind het erg leuk om van alles uit te proberen.

Nu nog even kijken naar een mooie foto van de kids om die dan zo helder mogelijk in het oog te krijgen.

Voor degen die mijn you tube filmpjes eventueel willen zien,zij staan op"marjoleinenco".
Het zijn er zo'n 25 , sommige van niet al te goede kwaliteit, sommige duidelijker.
Ook zijn ze al erg oud. Onze camera is n.l al een paar keer stuk gegaan.
Maar gelukkig hebben we er weer een. Zodat ik in de toekomst ook weer filmpjes op dit blog zal kunnen gaan zetten.Al zou ik voorlopig bij God niet weten waarover. (de kinderen worden al zo groot).

Het sneeuwt in Nederland.

Zo'n beetje voor en na de kerst zullen we maar zeggen (zie ook eerste foto).

Deze heb ik vanmorgen genomen, een dun laagje weleens waar,maar toch.

Heb net de RSS feed van Mosquito ringtones op mijn blog gezet.
Als je daar rechts op: "hearing test " drukt, kun je kijken wat jezelf allemaal wel of niet kunt horen. De frequenties staan erbij maar ook de leeftijden waarop je het eventueel niet zou kunnen horen. Helaas behoor ik tot de mensen die alle tonen horen, waardoor ik vaak minder goed hoor.Soms slecht slaap door geluidsoverlast et cetera Te veel afgeleid door alle geluiden om mij heen.
Alhoewel het soms ook weer heel grappig is, doordat ik heel veel verhalen hoor van vreemden, die niet door hebben dat ze (overigens niet bewust) afgeluisterd worden.

Vandaag namen wij afscheid.

autopech

Onze auto was al een tijdje aan het aftakelen. Maar de afgelopen dagen werd het steeds erger.Afgelopen week b.v. stond Wilbur opeens met het portier in zijn hand.Niet het hele portier hoor, alleen het handvat. Wat wel tot gevolg had dat hij nu alleen nog maar via de bijrijders kant naar binnen kon.



Vervolgens hadden we last van autoruiten die besloegen. Dus wij continu met doekjes in de weer. Maar eigenlijk hielp geen boenen er tegen op.

Afgelopen weekend was het eindpunt dan daadwerkelijk in zicht.

We reden op de snelweg toen er opeens een verschrikkelijke rook uit de uitlaat

kwam. Maar heb dat maar eens in de gaten. De rookontwikkeling was van een zo danige sterkte, dat het leek of de auto in brand stond. "IK WIL ERUIT" was mijn paniekerige reactie. Gelukkig stuurde manlief met een ijzere kalmte de wagen langzaam een afrit op.

Waarna mijn dochter en ik de auto uitsprongen en op een veilige afstand, van zo'n metertje of 30, door de rook heen de toestand bekeken.

Ik belde de A.N.W.B., die ik na een half uur te pakken kreeg. De minimale wacht tijd bleek dan ook zo'n anderhalf uur te zijn. Tja ,wie op de wegenwacht wacht wacht het langst.



Het was berenkoud, maar Mac.Donalds en restaurant la Place waren in de buurt. Dus eerst maar een vegetarische burger gegeten bij de Mac. Maar een uurtje Mac. is niet echt mijn hobby.

Daarna wilde ik gaan plassen in la Place. Om daar binnen te komen moet je een lange steile houten trap op. Met onder deze weersomstandigheden ook nog gladde treden.

Boven gekomen zag W. de wegenwacht de afrit nemen. Dus rende hij als een razende de trap weer af. Gevolgt door twee van zijn vrouwen die zijn tempo probeerden bij te houden.Net toen ik me om wilde draaien om mijn dochter tot voorzichtigheid te manen,gleed zij drie treden naar beneden. Tranen ,zere geschaafde koude handen en een zeer stuitje tot gevolg hebbende.

Bij de auto snel een dekbed om haar heen geslagen.Ze had het ook nog eens stervenskoud in haar dunne jasje.

De auto bleek niet echt meer te redden dus zou hij naar huis gesleept worden. Maar ook dat ging niet zo één twee drie. De half bevroren dochter en ik besloten om onder ons dekbed naar huis te lopen.

Dat moet een raar gezicht zijn geweest één dekbed met vier benen.

Wederom doe ik mijn naam eer aan......we hadden weer niets gewonnen in de staatsloterij.

Voor iedereen de beste wensen

Gisteren weer drie uur oliebollen gebakken.
Gelukkig hadden we dit jaar een verwarmings-lamp onder het afdakje.
Vooralsnog had ik op het eind kramp in mijn handen.
Samen met mijn nichtje Julia was het weer erg gezellig.
Ieder jaar bakken we met zijn tweetjes,dat is traditie.
Wij beginnen meestal met het bakken van de zogenaamde embriootjes, waarna deze zich langzaam ontwikkelen tot wat je min of meer een oliebol zou kunnen noemen.
Onderwijl lachen en zingen we heel wat af.