Namen 2

Mijn allereerste (echte) vriendje heette , zoals een goed katholiek betaamt : Wilhelmus Cornelus.
Zijn ouders hadden niet goed nagedacht. De arme jongen moest als W.C. door het leven.

Toen het gezin waarin ik opgroeide net was verhuisd, bleken er in ons nieuwe dorp twee huisartsen te zijn.Mijn moeder wist niet welke ze moest nemen en vroeg onze buurvrouw om advies. Deze zei : "Ik vind dokter Nienhuis beter dan Niks"! =
Mijn moeder was geschokt. Dan moest het wel erg gesteld zijn met de huisartsen aldaar.
Het is zeker niet niks, want de andere huisarts bleek gewoon "Niks" van zijn achternaam te heten.

Toen ik in de ziekenverzorging werkte gingen er regelmatig mensen dood. Maar ach wie kwam regelmatig aan hun sterfbed langs? Die goeie dokter Kerkhof.
Ook werkte ik daar samen met een zuster die niet echt aardig was, zij had de toepasselijke achternaam Klootwijk.

Zelf heb ik ook twee schitterende achternamen, maar die zal ik hier maar niet onthullen. Als iemand er echt achter wil komen lukt dat volgens mij altijd.

In een stadje waar ik vroeger woonde heette de kapper Mes en de slager aldaar Bloedjes.
Je hoeft het niet te geloven maar ik zweer je dat het waar is.
Ik ken iemand die psychologie studeert en Geest heet.
Ook heb ik echt een kale meneer gekend die Bloothoofd heette.Zijn kinderen heb ik ook gekend, gelukkig hadden zij wel haar.

Voor vandaag genoeg (overname) over namen, ken nog genoeg toepasselijke, daarover een volgende keer meer.

Namen.

Ik heet Ada Marjolein.
Tot mijn 13de verjaardag werd ik "Ada" genoemd. Maar opeens vond ik mijn tweede naam "Marjolein" toch mooier. Dit kwam niet in de laatste plaats doordat men altijd zei als ik mezelf voorstelde:" Ada, oh Ada Kok". Nou kan ik je een ding vertellen, welke 13 jarige wil er nu vergeleken worden met een dikke oude zwemster? ( Sorry mevrouw Kok). Natuurlijk had ik er ook heel trots op kunnen zijn, maar ik had destijds geen oog voor haar verdiensten.

Dus vanaf mijn 13de werd het ik met mijn tweede naam "Marjolein" aangesproken. In het begin was dat natuurlijk wel even wennen. Zeker voor mijn ouders. Toch kostte het ook weer niet al te lange tijd, want als ze mij met Ada aanspraken, reageerde dit eigenwijze monster gewoon niet.

Wat ook wel heel grappig is, is dat mijn man toen ik hem leerde kennen zeeman was.
"Mar" betekent zee, dus die zeeman zat met "Mar"jolein wel goed.

Later verder over namen, mijn lieve dochter staat achter mij te springen, zij wil ook graag op de p.c.

Luieren.

Zoveel te doen, maar ik doe zo weinig. Heb schijnbaar nog steeds het vakantie gevoel. Het is ook nog zulk lekker weer.Doe momenteel alleen het hoog nodige.Onze zonnebloem is helaas uitgebloeid. Heb de kop toch maar bewaard.Daar kunnen Kajoe en Beetje beestje nog wel van eten.De steel was heel erg dik, die hebben we voorlopig maar achter in de tuin gezet en er een prikker met een vlinder opgezet.